Afgelopen zondag waren wij het enige team van Myra dat een thuiswedstrijd speelde. Het supportersaantal langs de kant bleef echter niet achter voor het aantal wedstrijden dat gespeeld werd. Via deze weg wil ik u allen hartelijk danken voor uw support in deze derby tegen onze zuiderburen. Op de club werd de jarige job van de dag, Duco, gefeliciteerd met zijn verjaardag en op de vraag of hij ook een cadeautje wilde voor zijn verjaardag antwoordde hij: "Nou doe maar 3 punten, dan ben ik helemaal blij”.

Voor als u de wedstrijd heeft moeten missen volgt hier een korte samenvatting. We begonnen de wedstrijd met veel balbezit. Als we echter de bal verloren merkten we de kracht van Qui Vive: De vlijmscherpe counter. Vorige week won Qui Vive met 7-1 van Rood-Wit, terwijl ze slechts 12 kansen kregen. Dit geeft een goed beeld van hun effectiviteit. Zo ging het zondag tegen ons vrijwel hetzelfde. De eerste goede kans die ze kregen (naast een zwak ingeschoten strafcorner die van de lijn werd gehaald) was meteen raak. Een centrale verdediger van Qui Vive speelde rond onze 23-meterlijn 3 spelers uit en gaf een knappe voorzet met zijn backhand die na een tip-in achter Glenn belandde: 0-1. Luttele minuten later was het opnieuw raak voor de formatie uit De Kwakel. Na slordig balverlies op het middenveld en een van hun (inmiddels bekende) counters rolde de 0-2 met een slakkengangetje de goal in. Voor rust kregen wij nog een aantal kansen en een 3-tal strafcorners om de stand gelijk te trekken, maar tevergeefs.

In de rust hadden we gelukkig even tijd om met elkaar te zitten. De afspraken die we voor de wedstrijd hadden gemaakt werden niet echt (lees: echt niet) nageleefd en werden om die reden nogmaals herhaald. Na rust kregen we helaas vrij snel de volgende goal tegen. Ditmaal een jammerlijke prutsgoal die met het nodige geluk achter de keeper viel.

Gelukkig wist Stefan op aangeven van broertje Thomas ‘De Flats’ Bijlsma een paar minuten later de 1-3 te maken, waardoor wij er weer in begonnen te geloven. De volgende strafcorner die aan ons werd toegekend mocht voor het eerst dit seizoen gepusht worden door sleepkanon Jorrit Tel (als u deze man alleen kent onder de naam ‘Joopie’ dan kan dat goed kloppen). Joopie verzilverde zijn eerste corner van het seizoen meteen door de keeper van Qui Vive met een kiezelharde corner te verslaan: 2-3 en we kloppen op de poort van de goalie van Qui Vive.

Na een goede actie van een Qui Vive aanvaller en een klein hakje op zijn stick werd een strafcorner toegekend aan de rood-groenen. Deze vloog er jammer genoeg in, wat een stand van 2-4 betekende. Na een moment chaos voorin en misschien de té erge wil om nog een punt uit het vuur te slepen wordt de bal door Qui Vive naar voren gerost. Een geblokt schot op randcirkel verdwijnt via een spits van Qui Vive die met een gelukje precies op de goede plek staat in de goal: 2-5. Dit zal ook de eindstand van de wedstrijd worden.

Statistieken van deze wedstrijd: Wij komen 41 keer in het 23-meter gebied van Qui Vive en Qui Vive komt 42 keer in ons 23-meter gebied. Qui Vive had 3 groene en 1 gele kaart nodig om onze aanvallen af te stoppen, wij respectievelijk 0 gele en 0 groene. Wij hebben 5 keer mogen aanleggen voor een strafcorner, Qui Vive slechts 2 keer. Tegen de huidige nummer 1 van onze competitie zijn dit cijfers waar we trots op mogen zijn. Helaas hebben we Duco niet kunnen geven waar hij op gehoopt had, maar een gezellige avond was het desalniettemin.

Volgende week spelen we een heuse 6-punten wedstrijd tegen en op het veld van onze directe concurrent en promovendus Amersfoort. Wij hebben nota bene 2 jaar geleden promotie af weten te dwingen tegen deze ploeg. Dat leverde 3 keer een enorm spektakelstuk op, dus wees gewaarschuwd!

Tot langs de lijn,

#3