30
Van alle markten thuis
Als jongetje van 12 jaar oud begon hij te hockeyen op Myra. Nu, ruim 40 jaar later is hij nog altijd actief voor de club op vele verschillende manieren. En de meesten van jullie kennen hem vast: Bart van Mierlo.
Bart is tussendoor wel even een paar jaar weggeweest van Myra. Onder andere vijf jaar bij verschillende teams van Pinoké. Latere heeft hij nog vele jaren bij onze Veteranen B gespeeld. Op den duur moest hij zijn stick echter aan de wilgen hangen vanwege een vervelende blessure aan zijn ribben. Maar dat betekende niet dat hij het hockey helemaal wilde loslaten. Hij begon toen als scheidsrechter en heeft een opleiding tot bondscheidsrechter gedaan. Dat heeft hij zeven jaar gedaan. Bovendien heeft hij nog veel meer jaren vele wedstrijden voor Myra gefloten. Tot twee jaar geleden, toen stopte hij. "Het was mooi geweest”, aldus Bart. Maar stiekem schuilt daar ook de veranderde wedstrijdsfeer in, met name langs het veld. "Er heerst meer en meer negativiteit. Er worden nog wel eens behoorlijk grove dingen naar je hoofd geslingerd als scheidsrechter en dat was ik wel een beetje zat. En ik vind het belangrijk dat je plezier houdt in het uitvoeren van je vrijwilligerstaak.”
Ook dat betekende echter niet dat hij helemaal zou stoppen. Hij heeft in de scheidsrechterscommissie gezeten, in de barcommissie, heeft zelfs nog geholpen het clubblaadje - GeMyramier - te drukken en verspreiden. En nu maakt hij elke maandag en woensdag de club schoon. Geen ‘schone’ taak, want er wordt nogal een bende gemaakt door zowel jeugd als senioren. "De rotzooi is zeker gegroeid, parallel aan de groei van de club. Dat is natuurlijk ook niet te vermijden. Maar de vanzelfsprekendheid is van alle jaren”, vertelt Bart. Veel leden staan er niet bij stil wat er allemaal achter de schermen gebeurt bij zo’n vereniging. Maar al die vrijwilligers zijn oh zo belangrijk voor het goed functioneren van de club. Als we met zijn allen iets meer waardering tonen, af en toe een schouderklopje geven en vooral onze eigen troep opruimen, dan zou dat al veel verschil kunnen maken in het plezier dat onze vrijwilligers aan hun taak beleven.
Bart stopt volgend jaar met zijn taak, niet omdat hij er geen plezier meer aan beleeft, maar omdat hij zich nu op andere zaken moet gaan richten. Maar, hij blijft zeker verbonden aan de club, via het klussenteam. Bart: "Dat is wat makkelijker te combineren en in te delen dan die twee vaste dagen schoonmaak.” De wens van Bart is met elkaar een leuke en leefbare club creëren, zodat iedereen plezier heeft. Laten we dat met zijn allen uit gaan dragen!
