Het warme bad dat Myra heet

Het was op een zondag ergens in 2001 dat An Lugten voor het eerst wat ‘werkzaamheden’ verrichtte voor de bar van Myra. Ze stond net als de zondag ervoor langs de lijn naar Heren 1 of Dames 1 te kijken toen ze zich stoorde aan de glazen die de gebruikers hadden laten staan. Ze besloot de glazen naar binnen te brengen waar haar vriendin Atti Feldmann - toen al jaren actief als vrijwilliger bij Myra - achter de bar stond. Toen Atti haar binnen zag komen met haar handen vol glazen was het voor haar meteen duidelijk: An zou vanaf dat moment wat voor Myra gaan doen. Als barmedewerker om precies te zijn. Dat is nu dus alweer 13 jaar geleden en sindsdien heeft An al heel wat meegemaakt op de vereniging.

Zo heeft An de verhuizing van het oude naar het nieuwe clubhuis van binnenuit meegemaakt. Het oude clubhuis vond An heel gezellig. Daar mocht je toen nog roken waardoor iedereen lekker aan de bar kwam hangen. Gezellig keuvelen, dat ligt An wel. Het nieuwe clubhuis is zo veel groter, waardoor je weleens het gevoel hebt dat je in een hoekje kunt gaan zitten waar niemand je verder opmerkt. Het ons-kent-ons gehalte is door de enorme groei van de leden ook wel afgenomen. Maar An voelt zich zonder twijfel nog steeds thuis op de vereniging. "Het blijven Myranezen. Je merkt gewoon dat het toch altijd gezellig is op de club”, vertelt An.

An kijkt nog steeds naar de wedstrijden van Dames 1 en Heren 1, net als toen An voor het eerst naar Myra kwam in 2001. Daarvoor was ze zeer actief bij de buren. Over haar overstap kan ze kort zijn. Dat is van een koud bad naar een warm bad. Ze heeft het vanaf het begin bij Myra erg naar haar zin gehad. Het samenwerken met Atti, en Elly vanaf het begin en later ook met Anette en Rob ervaart ze als zeer prettig. "Maar als ik alleen hen noem dan doe ik al de andere mensen van Myra flink tekort”. Dat Myra-bad wordt warm gehouden door al die vrijwilligers en betrokkenen die de club - gelukkig - nog steeds rijk is. Laten we dat vooral zo houden!